Witam Was kochane Pszczółki na kolejnej lekcji religii. Proszę, byście na początek pomodlili się za wszystkich swoich bliskich: rodziców, rodzeństwo, panie z przedszkola: Aniele Boży, stróżu mój...
Na ostatnich lekcjach z pomocą Waszych Rodziców mówiłam Wam zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Dziękuję tym wszystkim, którzy przysłali mi zdjęcia swoich prac, pokazujące znaki zmartwychwstałego Pana Jezusa. Piękne rysunki!
Pan Jezus, który zmartwychwstał bardzo chce, by cały świat poznał Jego Ojca – Boga. Gdy był na ziemi – sam opowiadał nam o Nim. Gdy niedługo po zmartwychwstaniu, Pan Jezus wrócił do swojego Ojca w niebie, postanowił wybierać sobie tu na ziemi ludzi, którzy innym będą mówić o Bogu. I dlatego mamy księdza, katechetkę, mamy też babcię, dziadka i przede wszystkim rodziców – oni wszyscy nam o Bogu mówią. Ale są ludzie, w różnych częściach świata, szczególnie gdzieś daleko od nas, którym nie ma kto o Bogu opowiedzieć. Dlatego Pan Jezus wybiera sobie jeszcze innych ludzi, którzy wyjeżdżają w różne zakątki świata, by opowiadać o Bogu. Nazywamy ich misjonarzami.
Proszę, by przeczytać teraz powiadanie o naszej przedszkolnej bohaterce – Julce.

Julka zostaje misjonarką
Gdy Julka wróciła z przedszkola, była bardzo wesoła. Przywitała się radośnie z mamą i szybko pobiegła do pokoju Karola. Po chwili wróciła, trzymając w ręku mapę.
– Mamusiu – powiedziała – pokaż mi, gdzie jest Afryka.
Zdziwiona mama wskazała na mapie kontynent afrykański.
– Oto Afryka. A czemu pytasz?
– Bo ja już wiem, kim będę, gdy dorosnę.
– A czy i ja mogę się dowiedzieć, kim chcesz zostać, córeczko?
– Będę misjonarką, pojadę do Afryki, by pomagać ludziom poznawać Boga.
Mama z jeszcze większym zdziwieniem popatrzyła na Julkę i zapytała:
– Córeczko, skąd ci przyszedł do głowy taki pomysł?
– Dziś nasze przedszkole odwiedziła siostra zakonna, która pracuje jako misjonarka w Afryce. Opowiadała o pracy misjonarzy, o tym, jak uczą ludzi o Bogu. Siostra mówiła też, że misjonarze budują kościoły i kaplice, szkoły, szpitale, domy dla dzieci, które nie mają rodziców, leczą chorych, uczą również pisać i czytać nie tylko dzieci, ale i dorosłych.
Julka mówiła bez chwili przerwy, a mama z zainteresowaniem jej słuchała.
– Na koniec siostra powiedziała, że trzeba wielu misjonarzy do pracy w Afryce. Postanowiłam, że zostanę misjonarką – dodała dziewczynka.
Mama ze wzruszeniem popatrzyła na córkę, przytuliła ją mocno do siebie i powiedziała:
– Cieszę się, że twoje serce jest pełne dobroci i miłości. A wiesz, że już teraz możesz pomóc misjonarzom i ofiarować za nich modlitwę?
– Mamusiu, od dziś codziennie będę się modliła za misjonarzy i misjonarki, by mieli siłę i odwagę pomagać potrzebującym. A gdy dorosnę, pojadę na misje!
Z sąsiedniego pokoju wyszedł tata, który przysłuchiwał się wszystkiemu. Podszedł do córki i powiedział:
– Juleczko, jestem z ciebie bardzo dumny. Już teraz dzięki twojej modlitwie zostaniesz misjonarką. W najbliższą niedzielę będzie w kościele spotkanie z misjonarzami i jeżeli chcesz, to złożymy w ofierze pieniądze na misje.
– Tak tatusiu, bardzo o to proszę.
Czy potraficie odpowiedzieć na dwa pytania?
1. Kim chciała zostać Julka, gdy dorośnie?
2. Czym zajmują się misjonarze i misjonarki?
Bóg kocha każdego z nas, dlatego chce, aby poznali go ludzie na całym świecie. Potrzebuje do pomocy misjonarzy. Misjonarze to osoby, które pracują w wielu krajach. Uczą, leczą i żywią biednych. Praca misjonarzy jest bardzo ciężka i potrzebują oni naszej pomocy. Mogą to być ofiary materialne, np. pieniądze, jedzenie, ubrania, jednak najlepszą pomocą, jaką możemy im teraz ofiarować, jest nasza modlitwa. W ten sposób każdy z nas także może zostać pomocnikiem misjonarzy. Zapytajcie Waszych rodziców albo dziadków czy znają lub znali jakiegoś misjonarza? Bo ja znałam. Pochodził nawet z Wieszowy – o. Joachim. Kiedyś Wam opowiem o nim – chyba, że rodzice zrobią to wcześniej:-)
Proszę, byście dziś wieczorem, zanim pójdziecie spać, pomodlili się krótką modlitwą za misjonarzy, by mieli siły i chęci do opowiadania innym o Bogu.